Каханне (Любовь)
(I. Лучанок, У. Мулявiн - Я. Колас)

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей, -
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.

Ці помніш ты, Ганна, шчаслівы мамент,
Як граў у нас на дудцы нябожчык Вінцэнт?
А Нёман спакойна, спакойна дышаў,
І месячык ясны на нас паглядаў.

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей,-
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.

Драў горла ў лозах за рэчкаю грач,
І грукаў у сьцену рагамі маркач.
На жэрдзі мы селі ў змроку маўчком,
І я прытуліўся к тябе плечуком.

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей,-
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.

І лапці з-за сьпіны мае ты зьняла,
Анучы ў Нёман ты мыць панясла.
Язык мне адняўся, я сьліну глытаў,
А потым нясьмела цябе запытаў:

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей, -
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей, -
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.

- Скажы мне, Ганулька, ці любіш мяне?
- Люблю - ты сказала, аж сэрца мне схне.
Ганулька, Ганулька, павер, зразумей, -
Я ў сьвеце ня бачыў каханьня шчырэй.